Рэйну зь Нёманам ня зьліцца
Аніколі, анідзе.
I палеская крыніца
Песьню ў Альпы не вядзе.
Родны край я не забуду...
Зноў праз боль і праз тугу
Я гляджу, дзіўлюся цуду -
Лашчыць іншую магу.
Чую бурную хвіліну,
Як мужчына і паэт.
Я тану ў твой Рэйн і гіну,
I ўсплываю ў чысты сьвет.
У вачох тваіх, бы ў люстры,
Бачу дробнага сябе.
Гэта нейкі д'ябал шустры
Там на дне мяне скрабе.
Мне балюча. Ты, арліца,
Рвеш мяне ў сваім гнязьдзе.
Кпіць душа мая ў бядзе:
Рэйну зь Нёманам ня зьліцца.
|
|
